וישכב נוח עם אבותיו... ויהי בחייו על הארץ צדיק תמים מאוד נעלה על כל בני אדם, מלבד חנוך: כי תולדת חנוך היתה לעדות לדורות עולם, להגיד את כל אשר יקרא לדור ודור ביום המשפט:
Noach se deitou com seus ancestrais.... e foi em sua vida sobre a terra o mais justo a se levantar entre os seres humanos, a não ser por Chanoch. Pois as gerações de Chanoch foram consideradas como testemunho para as gerações do mundo, para dizer sobre tudo o que aconteceu com cada geração no dia do julgamento.
וַיִּתְהַלֵּךְ חֲנוֹךְ אֶת הָאֱלֹהִים וְאֵינֶנּוּ כִּי לָקַח אֹתוֹ אֱלֹהִים (בראשית ה, כד), אָמַר רַבִּי חָמָא בַּר הוֹשַׁעְיָא אֵינוֹ נִכְתַּב בְּתוֹךְ טִימוֹסָן שֶׁל צַדִּיקִים אֶלָּא בְּתוֹךְ טִימוֹסָן שֶׁל רְשָׁעִים. אָמַר רַבִּי אַיְבוּ חֲנוֹךְ חָנֵף הָיָה, פְּעָמִים צַדִּיק פְּעָמִים רָשָׁע, אָמַר הַקָּדוֹשׁ בָּרוּךְ הוּא עַד שֶׁהוּא בְּצִדְקוֹ אֲסַלְּקֶנּוּ.
“Chanoch andou com Deus e depois não estava mais, pois Deus o havia levado” (Genesis 5:24).
Rabi Chama bar Hoshia disse: Ele não está escrito no 'livro' dos tzadikim, mas no livro dos malvados. Rabi Aivu disse: Chanoch era 'caprichoso', às vezes era tzadik e as vezes malvado. Deus disse: Enquanto está em 'seu lado' tzadik, vou levá-lo.
ויהי כל ימי חנוך חמש ושישים שנה ושלש מאות שנה, “and all of Chanoch’s years were three hundred and sixty five years.” The number of his years on earth corresponded to the number of days in a solar year, no more and no less. This righteous person was familiar with the power of the sun and he understood the tremendous power exerted by the sun; he realized that this was due to a celestial input which remained active within the sun. I have already mentioned earlier (1,14) that there are celestial luminaries which guide the luminaries in our world. and that all of them draw on the original light which this righteous person Chanoch merited to enjoy. This is the reason the Torah used the word ויהי in connection with Chanoch. [The other people whose life and death are mentioned in this chapter are simply described as ויהיו ימי פלוני וגו', “so and so lived, etc.” Ed.] The word ויהי is meant to take us back to the days of creation when the Torah spoke in terms of יהי אור,”let there be light,” followed by ויהי אור “light came into being.” We find the expression ויהי applied to Moses when he was on Mount Sinai (Exodus 24,18). At that time Moses was granted the illumination of the Torah, in fact so much so that when he descended the second time his forehead emitted rays of physical light.
...ויחי ירד שתיים ושישים שנה ומאת שנה, ויולד את חנוך. ויחי חנוך חמש ושישים שנה, ויולד את מתושלח. ויתהלך חנוך את האלוקים אחרי הולידו את מתושלח, ויעבוד את ה׳ וימאס בדרכי בני האדם הרעים. ותדבק נפש חנוך במוסר ובדעת ובבינה, וידע את דרכי ה׳. ויפרד בחכמתו את נפשו מבני האדם, ויסתר את נפשו מהם ימים רבים. ויהי מקץ ימים רבים ושנים בהיותו עובד לפני ה׳, ויהי הוא מתפלל לפני ה׳ בבית ובחדר. ויקרא אליו מלאך ה׳ מן השמים ויאמר חנוך חנוך, ויאמר הנני. ויאמר אליו קום צא מביתך וממקומך אשר נחבאת שמה ומלכת על כל בני האדם, למען אשר תלמדם את הדרך אשר ילכו בה ואת המעשה אשר יעשו ללכת בדרכי ה׳. ויקם חנוך ויצא מביתו וממקומו ומן החדר אשר היה שם, כדבר ה׳. וילך את בני האדם, וילמדם דרך ה׳. ויאסוף את בני האדם בעת ההיא, ויודיעם את מוסר ה׳. ויצו ויעבירו קול בכל מקומות בני האדם לאמור, מי האיש אשר יחפוץ לדעת את דרכי ה׳ ואת המעשה הטוב יבוא אל חנוך. ויתאספו אליו מכל בני אדם בעת ההיא... וימלוך חנוך על בני האדם בדבר ה׳, ויבואו וישתחוו לו ארצה וישמע כולם יחד את דבריו. ותהי רוח אלוקים אל חנוך, וילמד את כל אנשיו חכמת אלוקים ודרכיו. ויעבדו בני האדם את ה׳ כל ימי חנוך... ויהי שלום בכל הארץ בימי חנוך,וימלוך חנוך על כל בני האדם מאתיים וארבעים שנה ושלוש שנים... ויהי בשנת מות אדם, היא שנת מאתיים וארבעים שנה ושלוש שנים למלכות חנוך. ויהי בעת ההיא וישם חנוך על ליבו להיפרד ולהיבדל מבני האדם ולהיסתר מהם כבראשונה לעבוד את ה׳, ויעש חנוך את הדבר הזה אך לא הסתיר את נפשו מהם כל הימים... ויקרא מלאך ה׳ אל חנוך מן השמים בעת ההיא ויאמר להעלותו השמים להמליכו על בני האלוקים בשמים כאשר מלך על בני האדם בארץ... ויהי בעת ההיא ובני האדם יושבים את חנוך וחנוך מדבר אליהם, וישאו עיניהם ויראו והנה דמות סוס גדול יורד מן השמים וילך הסוס ברוח הארץ. ויגידו לחנוך את אשר ראו, ויאמר להם חנוך בעבורי הסוס ההוא יורד לארץ כי הגיע העת והיום אשר אלך לי מאיתכם ולא אראה עוד אליכם... ויהי ביום השביעי ויעל חנוך בסערה השמיימה, בסוסי אש ורכבי אש. וישלחו כל המלכים אשר היו עם חנוך ביום השמיני לקחת את מספר האנשים אשר נשארו עם חנוך במקום אשר עלה משם השמיימה... ויבקשו את חנוך ולא מצאו, כי עלה השמיימה...
E Iared tinha 162 anos quando nasceu Chanoch; E Chanoch tinha 65 anos quando nasceu Metushelach. E Chanoch andou com Deus depois do nascimento de Metushelach, e serviu a Deus e rejeitou o caminho das pessoas malvadas. E a alma de Chanoch se apegou à moral, à sabedoria e ao entendimento, e aprendeu o caminho de Deus.
Em sua sabedoria, separou sua alma das pessoas, e escondeu sua alma deles por muitos dias. E no final de muitos dias e anos, dedicados ao serviço perante Deus, ele rezava perande Deus em sua casa, em seu quarto, um anjo de Deus o chamou do céu e disse "Chanoch, Chanoch", e disse HINENI.
Ele me disse: Levante e saia de sua casa e de seu lugar, de onde você se escondeu e vá andar por todas as pessoas para que os ensine o caminho que devem andar e as ações que devem fazer, e como andar no caminho de Deus.
Chanoch se levantou e saiu de sua casa e de seu lugar, e de seu quarto no qual estava, como Deus disse. E andou entre as pessoas e ensinou os caminhos de Deus. Reuniu as pessoas naquele momento e os ensinou sobre a moral (mussar) de Deus. E comandou e transmitiu sua voz em todos os lugares de pessoas dizendo "Quem é a pessoa que deseja saber os caminhos de Deus e as boas ações, venha a Chanoch!" E se reuniram a ele de todas a pessoas naquele momento... E Chanoch reinou sobre as pessoas pelas palavras de Deus. E vieram e se curavaram ao chão e escutaram juntos suas palavras. E o espírito de Deus estava sobre Chanoch, e ele ensinou todas as pessoas sobre a sabedoria divina e seus caminhos. E as pessoas serviram a Deus todos os dias de Chanoch... E houve paz em toda a terra nos dias de Chanoch, e ele reinou sobre todas as pessoas por 243 anos... E foi no ano da morte de Adam, o ano 243 do reino de Chanoch, e naquele momento, Chanoch colocou em seu coração se afastar e se separar das pessas e se esconder como na primeira vez e servir a Deus, e Chanoch o fez, mas não se ocultou sua alma deles todos os dias... E um anjo de Deus chamou a Chanoc naquele momento e lhe disse para subir aos céus e reinar sobre os filhos de Deus no céu, assim como havia reinado sobre as pessas na terra... E foi naqueles dias [em que ensinava antes de ir embora], as pessoas se sentavam perante Chanoch e Chanoch falava com eles. E levantaram seus olhos e viram, eis que uma figura de um grande cavalo descia dos céus e o cavalo ia com o vento da terra. E disseram a Chanoch o que haviam visto. E Chanoch disse: foi para mim que este cavalo desceu para a terra, porque chegou minha hora e meu dia de ir para longe de vocês e vocês não mais me verão... e no sétimo dia Chanoch subiu aos céus em uma tempestade, com cavalos de fogo e uma carruagem de fogo... E os reis que estavam com Chanoch enviaram, no oitavo dia, vários homens que haviam ficado [com Chanoch até o final] ao local de onde subiu aos céus... e buscaram a Chanoch e não o encontraram, pois havia subido aos céus...
O livro atribuído a Enoch é um livro apócrifo que foi escrito por um judeu na terra de Israel na época dos Chashmonaítas, e se encontra em nossa posse no idioma de Cush (Guez). O livro foi escrito primeiramente em hebraico, traduzido ao grego e deste ao Guez...
