Dawid, na koniec dni--dotrzymywać słowa

¹⁰ Gdy podejdziesz do jakiegoś miasta, aby przeciw niemu walczyć, obwieścisz mu pokój. ¹¹ Jeżeli odpowie ci pokojem i otworzy ci swoje bramy, to cały lud znajdujący się w nim stanie się twoim hołdownikiem i będzie ci służył. ¹² Lecz jeżeli nie zawrze z tobą pokoju i rozpocznie z tobą wojnę, to je oblegniesz, ¹³ I gdy Pan, Bóg twój, wyda je w twoje ręce, wybijesz wszystkich jego mężczyzn mieczem. ¹⁴ Tylko kobiety i dzieci oraz bydło i wszystko, co będzie w tym mieście, cały łup z niego weźmiesz sobie jako zdobycz i będziesz korzystał z łupu twoich nieprzyjaciół, których dał ci Pan, Bóg twój. ¹⁵ Tak postąpisz ze wszystkimi miastami, bardzo oddalonymi od ciebie, które nie należą do miast tych narodów. ¹⁶ Jednakże z miast tych ludów, które daje ci Pan, Bóg twój, w dziedziczne posiadanie, nie zachowasz przy życiu żadnej żywej istoty, ¹⁷ Gdyż obłożysz je klątwą, mianowicie: Chetejczyków, Amorejczyków, Kananejczyków, Peryzyjczyków, Chiwwijczyków i Jebuzejczyków, jak ci nakazał Pan, Bóg twój, ¹⁸ Aby nie uczyli was czynić tych wszystkich obrzydliwości, jakie oni czynią swoim bogom, i byście nie zgrzeszyli wobec Pana, Boga waszego.

(1) War is not conducted against anyone in the world until they are first offered peace (and refuse it), whether this is a Discretionary War or a War of Mitzvoh, as it says, “when you come close to the city to fight with it, you shall call to it to make peace” (Deut. 20:10). If they make peace and accept the Seven Commandments incumbent upon the Sons of Noah (Gentiles), none of them are killed, but they must pay us tribute, as it says, “and they shall be for you a tributary, and they shall serve you” (Deut. 20:11). The servitude referred to here is one of disgrace and is demeaning. They are not to raise their heads up to Israel for any reason. They must be subjugated to us and may never be assigned to a Position over us. The tribute they must pay shall be for service of the king, with their bodies and their money, such as the building of the walls³⁷

(3) It is forbidden for us to lie to them in their peace treaty or deceive them after they have made peace and have accepted the Seven Commandments.

(4) If they do not come to peaceful terms or they make peace but do not accept the Seven Commandments, we engage in war against them and slay all their adult males. We take all their money and children as spoils. We do not kill the women or minors, as it says, “the women and the children” (see Deut. 20:14 and 2:34) which means the male children. To what do we refer? To a Discretionary War with one of the other nations. However, with one of the Seven Nations or with Amalek who do not make peace, we leave no soul alive, as it says, “so you shall do with everyone…only of the cities of the nations…do not leave alive any soul” (Deut. 20:15-16), and regarding Amalek it says, “erase the memory of Amalek” (Deut. 25:19). How do we know that this is referring to those who do not make peace with us? For it says, “there was no city which came to peace with the Children of Israel except the Chivites, dwellers of Givon. Everything, they took in the war. For from G-d their hearts were strengthened to the call of war with Israel, so that they may be destroyed.” (Joshua 11:19-20). They were offered peace, and refused.

(5) Joshua dispatched three communiqués before entering the Land. The first one he sent read, “Whoever wishes to flee, may flee”. The next read, “Whoever wishes to make peace, let him make peace”. The next read, “Whoever wishes to make war, make war”. If so, why did the residents of Givon go and deceive us³⁹Saying, “we are from a distant land” when they could have simply made peace with us (Joshua 9:9).? He had sent the (first) letter to them, and they did not accept it. Being unaware of the Laws of Israel, they thought that we won’t again be offering them peace⁴⁰After the first time, i.e., they would not have a second chance.. So, why was this matter difficult for the Heads⁴¹Of the Tribes., and they saw that it would have been proper to smite them by sword were it not for the oath⁴²That they made with the Givonites.? Because they made a treaty with them, and it says, “make no peace treaty with them” (Deut. 7:2). Thus, their verdict was that they were to be serfs. Now, since we, in error, made an oath with them, by law, they should have been killed because they deceived us, were it not for the disgrace doing so would have caused to G-d’s Name.

³ Lecz mieszkańcy Gibeonu, usłyszawszy o tym, jak Jozue postąpił z Jerychem i z Aj, ⁴ Postanowili także użyć podstępu. Wybrali się w drogę, zaopatrzeni w żywność, wzięli z sobą stare worki na swoje osły i stare, popękane i połatane łagwie na wino, ⁵ Włożyli na swoje nogi zdarte i połatane sandały, a na siebie zniszczone szaty; wszystek zaś ich chleb na drogę był suchy i pokruszony. ⁶ I przyszli do Jozuego do obozu w Gilgal i rzekli do niego i do mężów izraelskich: Przybyliśmy z dalekiego kraju, zawrzyjcie więc z nami przymierze. ⁷ A mężowie izraelscy odpowiedzieli Chiwwijczykom: Może mieszkacie wpośród nas, jakże więc mamy zawrzeć z wami przymierze? ⁸ Oni zaś rzekli do Jozuego: Sługami twoimi jesteśmy. A Jozue rzekł do nich: Kim jesteście i skąd przybywacie? ⁹ Oni odpowiedzieli mu: Z bardzo dalekiej ziemi przybyli słudzy twoi dla imienia Pana, Boga twego; słyszeliśmy bowiem wieść o nim i o wszystkim, co uczynił w Egipcie; ¹⁰ I o wszystkim, co uczynił obu królom amorejskim z tamtej strony Jordanu, Sychonowi, królowi Cheszbonu, i Ogowi, królowi Baszanu, który mieszkał w Asztarot. ¹¹ Rzekli więc do nas nasi starsi i wszyscy mieszkańcy naszej ziemi: Weźcie z sobą żywność na drogę i wyjdźcie na ich spotkanie, i powiedzcie im: Jesteśmy waszymi sługami, zawrzyjcie więc z nami przymierze. ¹² Ten chleb nasz był jeszcze ciepły, gdy zaopatrywaliśmy się weń w domach naszych na drogę, wyruszając do was, teraz zaś jest już suchy i pokruszony. ¹³ Te łagwie na wino, które były nowe, kiedy je napełnialiśmy, są oto popękane; te szaty nasze i sandały są zdarte z powodu bardzo dalekiej drogi. ¹⁴ Wtedy mężowie izraelscy przyjęli nieco z ich żywności na drogę, ale wyroczni Pana nie pytali. ¹⁵ Jozue zawarł z nimi pokój i przymierze, że zachowa ich przy życiu, a przełożeni zboru im to zaprzysięgli. ¹⁶ Ale w trzy dni po zawarciu z nimi przymierza dowiedzieli się, że są z bliska i że mieszkają wśród nich. ¹⁷ Wyruszyli więc synowie izraelscy i trzeciego dnia dotarli do ich miast; a miastami tymi były: Gibeon, Kefira, Beerot i Kiriat-Jearim. ¹⁸ Synowie izraelscy nie pozabijali ich, ponieważ przełożeni zboru zaprzysięgli im to na Pana, Boga Izraela. Cały zbór jednak szemrał przeciwko przełożonym. ¹⁹ Wtedy rzekli wszyscy przełożeni do całego zboru: Zaprzysięgliśmy im to na Pana, Boga Izraela, i teraz nie możemy ich tknąć. ²⁰ Lecz to im uczynimy, skoro pozostawimy ich przy życiu, aby nie spadł na nas gniew z powodu złożonej im przysięgi. ²¹ Powiedzieli im więc przełożeni: Pozostaną przy życiu, lecz będą rąbali drzewo i nosili wodę dla całego zboru, jak powiedzieli im przełożeni. ²² Jozue przywołał ich i rzekł do nich: Dlaczego oszukaliście nas, mówiąc: Jesteśmy z bardzo daleka, skoro mieszkacie wpośród nas. ²³ Będziecie więc przeklęci i nigdy nie zostaniecie zwolnieni od rąbania drzewa i noszenia wody dla domu mojego Boga. ²⁴ A oni odpowiedzieli Jozuemu: Słudzy twoi dowiedzieli się jako o rzeczy pewnej, że Pan, Bóg twój, nakazał Mojżeszowi, słudze swemu, oddać wam całą tę ziemię i wytępić wszystkich mieszkańców tej ziemi przed waszym nadejściem. Baliśmy się więc bardzo z waszego powodu o nasze życie i tak postąpiliśmy. ²⁵ Otóż teraz jesteśmy w twoim ręku; co ci się dobrym i słusznym wydaje, aby z nami uczynić, to uczyń. ²⁶ Tak im też uczynił: wyrwał ich z ręki synów izraelskich i ci ich nie zabili. ²⁷ Ale Jozue przeznaczył ich w tym dniu do rąbania drzewa i noszenia wody dla zboru i dla ołtarza Pana aż do dnia dzisiejszego w miejscu, które miał wybrać.

לא יחל דברו This is the same as לא יחלל דברו (the root of יחל being חלל): He shall not make his own word to bear a secular character (חולין) (Sifrei Bamidbar 153:4; see also Rashi on Leviticus 21:4).

Pszed noc Rosz haszana istnieje zwyczaj anulowania wszystkich ślubów (An allusion [for this can be found in the words] Lo yacheil devaro kechol, [He must not break his word (Numbers 30:3)]; the last letters of which form the acronym Elul.) A person who does not understand what he is reciting in Hebrew should say it in the language he understands.

¹ Za panowania Dawida nastał raz głód, który trwał trzy lata z rzędu; Dawid więc szukał wyroczni Pańskiej, a Pan rzekł: Na Saulu i na jego domu ciąży wina przelewu krwi, dlatego że wytracił Gibeonitów. ² Wtedy król wezwał Gibeonitów i zapytał ich — Gibeonici zaś nie pochodzą z synów izraelskich, ale z pozostałości po Amorejczykach i chociaż synowie izraelscy zawarli z nimi przymierze potwierdzone przysięgą, Saul w swej gorliwości o Izraela i Judę starał się ich wytępić — ³ Otóż Dawid zapytał Gibeonitów: Co mam dla was uczynić i czym was przejednać, abyście pobłogosławili dziedzictwo Pańskie? ⁴ Gibeonici odpowiedzieli mu: Nie chodzi nam ani o srebro, ani o złoto, co się tyczy Saula i jego domu, nie do nas też należy to, aby kogoś przyprawić w Izraelu o śmierć. Zapytał tedy Dawid: Czego więc żądacie, abym dla was uczynił? ⁵ Oni odpowiedzieli królowi: Z synów tego męża, który nas wytracił i który przemyśliwał nad tym, jak nas wytępić tak, iżbyśmy przestali istnieć na całym obszarze Izraela, ⁶ Niech nam wydadzą siedmiu mężów, a my wbijemy ich na pal w Gibeonie na górze Pańskiej. I rzekł król: Wydam ich wam. ⁷ Oszczędził jednak król Mefiboszeta, syna Jonatana, syna Saula, ze względu na przysięgę, jaką wobec Pana nawzajem sobie złożyli Dawid z jednej, a Jonatan, syn Saula, z drugiej strony. ⁸ Kazał więc król pojmać dwóch synów Rispy, córki Ajji, których urodziła Saulowi, mianowicie Armoniego i Mefiboszeta, i pięciu synów Mikal, córki Saulowej, których urodziła ona Adrielowi, synowi Barzillaja z Mecholi, ⁹ I wydał ich Gibeonitom. Ci wbili ich na pal na górze przed Panem, tak iż siedmiu ich zginęło naraz. Pozbawieni zaś zostali życia w pierwszych dniach żniwa na początku żniwa jęczmiennego. ¹⁰ Lecz Rispa, córka Ajji, wzięła szatę żałobną i rozścieliła ją sobie na skale, od początku żniwa aż do czasu, gdy spadł na nich deszcz z nieba. Nie dopuściła, aby ptactwo niebieskie rzucało się na nich w dzień, a dzikie zwierzęta w nocy. ¹¹ A gdy doniesiono Dawidowi o tym, co zrobiła Rispa, córka Ajji, nałożnica Saulowa, ¹² Wyruszył Dawid i kazał mieszkańcom Jabesz Gileadzkiego wydać sobie kości Saula i kości Jonatana, jego syna. Oni bowiem zabrali je potajemnie z rynku Betszeanu, gdzie ich powiesili na palu Filistyńczycy w tym dniu, kiedy Filistyńczycy pobili Saula pod Gilboa. ¹³ Wywiózł on stamtąd kości Saula i kości Jonatana, jego syna, następnie zabrali też kości wbitych na pal ¹⁴ I pochowali kości Saula i kości Jonatana, jego syna, w ziemi Beniaminitów w Sela, w grobie Kisza, jego ojca. Wszystko uczyniono zgodnie z nakazem króla. Odtąd Bóg był znowu łaskawy dla ziemi.

On account of Shaul. Na grzech związku Saulem, bo został potajemnie pochowany, i nie nie został należycie wychwalany.

And his bloody House. Bo zabił cały miasto kapłanów

And because he killed the Givonim. Kiedy zabił miasto kapłanów, też zabił siedem osobe który pochodzi z Giebon.

¹ Gdy Pan wyrwał Dawida z ręki wszystkich jego nieprzyjaciół i z ręki Saula, przemówił on przed Panem słowami następującej pieśni:
² Pan jest opoką moją i twierdzą moją, i wybawicielem moim, ³ Bóg skałą moją, jemu ufam, Tarczą moją, rogiem zbawienia mojego, schronieniem moim I ucieczką moją, Wybawicielem moim, który mnie od przemocy wybawia.
⁴ Uwielbionego wzywam, Pana, I będę wybawiony od nieprzyjaciół moich.
⁵ Ogarnęły mnie fale śmierci, Nurty groźne przeraziły mnie,
⁶ Więzy grobu spętały mnie, Pochwyciły mnie sidła śmierci.
⁷ Gdy jestem w niedoli, wzywam Pana I Boga mojego wzywam, A On wysłuchuje z świątyni swojej głosu mojego I wołanie moje dociera do uszu jego.
⁸ Poruszyła i zatrzęsła się ziemia, Podwaliny nieba zadrżały, Zachwiały się, gdyż rozgniewał się na mnie.
⁹ Dym wystąpił z nozdrzy jego, A ogień z ust jego pożera, Węgle rozżarzone zapalają się od niego.
¹⁰ Pochylił niebiosa i zstąpił, Mrok jest pod stopami jego.
¹¹ Dosiadł cheruba i wzleciał, I ukazał się na skrzydłach wiatru,
¹² Roztoczył ciemność wokół siebie jakby szałas, Ciemne wody i gęste obłoki.
¹³ Od blasku, który z niego bije, zapłonęły węgle rozżarzone.
¹⁴ Pan zagrzmiał z nieba, Najwyższy wydał głos z siebie,
¹⁵ Wypuścił strzały i rozrzucił je, Błyskawicę, i pognał je.
¹⁶ Wtedy ukazały się głębiny morza, Odsłoniły się podwaliny ziemi, Od groźnego łajania Pana, Od podmuchu z nozdrzy jego,
¹⁷ Sięgnął z wysokości i pochwycił mnie, Wyciągnął mnie z toni wielkiej,
¹⁸ Wyrwał mnie mocnemu nieprzyjacielowi mojemu, Tym, którzy mnie nienawidzą, Choć są mocniejsi ode mnie.
¹⁹ Napadli na mnie w dniu niedoli mojej, Ale Pan stał się podporą moją.
²⁰ Wyprowadził mnie na miejsce przestronne, Wyratował mnie, gdyż mnie sobie upodobał.
²¹ Wynagradza mnie według sprawiedliwości mojej, Według czystości rąk moich odpłaca mi,
²² Albowiem strzegłem dróg Pańskich I nie odszedłem, grzesząc, od Boga mojego.
²³ Gdyż wszystkie prawa jego mam przed oczyma, A od przykazań jego nie odstąpiłem
²⁴ I byłem bez winy wobec niego, Wystrzegałem się wszelkiego grzechu.
²⁵ Dlatego Pan odpłaca mi według sprawiedliwości mojej, Według czystości mojej, która wobec niego obowiązuje.
²⁶ Z łaskawym postępujesz łaskawie, Z mężem nienagannym nienagannie,
²⁷ Ze szczerym postępujesz szczerze, Z przewrotnym surowo.
²⁸ Lud uciśniony wybawiasz, Oczy wyniosłych poniżasz,
²⁹ Gdyż Ty jesteś pochodnią moją, Panie, Pan rozjaśnia ciemność moją.
³⁰ Gdyż dzięki tobie przebiję się przez zgraję, Dzięki Bogu mojemu przeskoczę mur.
³¹ Bóg jest doskonały w postępowaniu swoim, Słowo Pańskie spolegliwe. On jest tarczą dla wszystkich, którzy mu ufają.
³² Bo któż jest Bogiem oprócz Pana I któż skałą oprócz Boga naszego?
³³ Ten Bóg opasał mnie mocą I prostą uczynił drogę moją.
³⁴ Nogi moje upodobnił do nóg jelenich, Na miejscach wyżynnych postawił mnie.
³⁵ Zaprawia do walki ręce moje, Sprawia, że ramię moje zdoła napiąć łuk spiżowy.
³⁶ Dałeś mi tarczę zbawienia twego, A pobłażliwość twoja zmogła mnie.
³⁷ Poszerzyłeś miejsce, po którym kroczyć mogę, A stawy moje nie chwieją się.
³⁸ Gdy puszczam się w pogoń za wrogami moimi, wytracam ich I nie zawracam, dopóki ich nie wygubię.
³⁹ Gubię ich i rozbijam, tak iż już powstać nie mogą I padają pod nogi moje.
⁴⁰ Opasałeś mnie mocą do walki, Powaliłeś pode mną tych, którzy przeciwko mnie powstali,
⁴¹ Sprawiasz, że wrogowie moi tył podają, Tym, którzy mnie nienawidzą, nakazuję milczenie.
⁴² Wyglądają pomocy, a tu nie ma, kto by ratował, Wołają do Pana, lecz On nie daje odpowiedzi.
⁴³ Starłem ich jak proch ziemi, Jak błoto ulic rozdeptałem ich na miazgę.
⁴⁴ Uwolniłeś mnie od zatargów z ludem moim, Ustrzegłeś mnie jako głowę narodów, Ludy, których nie znałem, są mi podległe.
⁴⁵ Cudzoziemcy schlebiają mi, Zaledwie posłyszeli o mnie, już byli mi posłuszni.
⁴⁶ Cudzoziemcy opadli z sił I z drżeniem wychodzą z zamków swoich.
⁴⁷ Pan żyje, błogosławiona jest opoka moja, Wywyższony niech będzie Bóg, skała zbawienia mojego!
⁴⁸ Bóg, który jest mścicielem moim, Który podbił pod władanie moje ludy,
⁴⁹ Który wyzwala mnie z zależności od wrogów moich. Wywyższyłeś mnie nad tych, którzy przeciwko mnie powstali, Wyratowałeś mnie od gwałtowników.
⁵⁰ Dlatego chwalić cię będę, Panie, wśród narodów, Imieniu twojemu śpiewać będę.
⁵¹ Który wielkie wybawienie zgotowałeś królowi twojemu, Łaskę wyświadczasz pomazańcowi twojemu, Dawidowi i potomstwu jego na wieki.