תְּבִיר, תְּבִירָא I m. (preced.) 1) break, fracture. Targ. Y. Lev. XXI, 19 (O. תְּבַר). —2) breach, misfortune. Targ. Y. II, Ex. XV, 16. Targ. Lam. II, 11. Ib. III, 47, sq.; a. e.—V. תְּבַר II.
תְּבִיר, תְּבִירָא I m. (preced.) 1) break, fracture. Targ. Y. Lev. XXI, 19 (O. תְּבַר). —2) breach, misfortune. Targ. Y. II, Ex. XV, 16. Targ. Lam. II, 11. Ib. III, 47, sq.; a. e.—V. תְּבַר II.